Akhal-Teke

De Akhal-Teke is de trots van Turkmenistan. Met zijn metaalachtige glans en dierlijke voorkomen is dit paard een echte eyecatcher.

Hiernaast zijn ze beroemd om hun enorme uithoudingsvermogen en sobere inborst.

Ook het karakter snelt dit dier vooruit. Ze zijn gevoelig en zeer intelligent, wat het geen paard voor iedereen maakt. Win je zijn hart, dan zal dit paard alles doen voor ‘zijn mens’.

Nieuwsgierig?

Lees hier alles over de wondere wereld van de Akhal-Teke.

Achtergrond van de Akhal-Teke

De Akhal-Teke is afkomstig uit Turkmenistan. Het is één van de oudste paardenrassen ter wereld en de grote trots van hun land van herkomst. Ze zijn zelfs verheven tot nationaal symbool!

Deze opvallende volbloed komt grotendeels voort uit het Karakum-gebied, een rotsachtige woestijn midden in Turkmenistan. De nomaden gebruikten hun paarden hier rijdier, vooral bij rooftochten. De paarden moesten ontzettend snel zijn, zuinig met energie en goed bestand tegen de barre omstandigheden in de woestijn.

Ook in Iran en Kazachstan werd met dit bijzondere paard gefokt. De paarden komen voort uit de vroegere Euraziatische rassen en heeft mogelijk de Turkoman (Turkmeense volbloed) als stamvader.

Maar ook de Mongoolse invasie van het land, in de 13e en 14e eeuw na Christus, kan zijn stempel op dit paardenras gedrukt hebben. De overheersers namen stevige, snelle paarden mee, die mogelijk de voorouders zijn van dit ras. Er zijn ook theorieën die de verwantschap tussen het Arabische volbloed en de Akhal-Teke benadrukken.

Hiernaast heeft het ras grote invloed gehad op het ontstaan van de Engelse volbloed.

Het ras kwam echter in gevaar door te hoge export aantallen, de Eerste Wereldoorlog, burgeroorlog en hongersnood. Hierdoor zijn de paarden jarenlang een bedreigde soort geweest. Gelukkig zijn er momenteel weer bijna 3500 volbloeden opgenomen in het rassenbestand.

Na de Russische invasie aan het einde van de 19e eeuw, werd de fokkerij van de nomadenpaarden echter gecentraliseerd en herpakt. De Russische general Kuropatkin gaf de paarden hun moderne naam, wat hij baseerde op de Teke stam bij de Akhal oase van het Kopet-Dag gebergte.

Tegenwoordig zien we dit paard op kleine schaal in de sport en show in Turkmenistan, Rusland, Verenigde Staten en Duitsland. De Turkmeense regering gebruikt ze als staatsgeschenken, wat door hun kleine populatie een hele eer is om te verkrijgen.

Uiterlijke kenmerken

De Akhal-Teke is een bijzonder paard om te zien. Ze zijn rank en elegant, maar sterk met een enorm uithoudingsvermogen.

Het meest opvallende is echter zijn vacht. De lichtdoorlatende omhulsels van de haren zijn breder dan bij andere paardenrassen. Daardoor hebben ze een metallic-achtige glans en weerkaatsen het zonlicht flink.

Zo kan dit paard veel beter tegen fel zonlicht en hitte.

Het hoofd is fijn en recht, met amandelvormige, grote ogen. De oren zijn lang en recht.

De hals is lang en rechtgericht, waardoor de lichaamshouding op die van een hert lijkt. De borst is diep, maar niet breed. Zo behoud het paard zijn gestroomlijnde voorkomen.

De schoft is hoog, de schouder schuin en de rug lang met een enigszins oplopende achterhand. De ribben zijn relatief plat en goed te zien, waardoor de paarden soms dunner lijken dan ze zijn. De staart is laag aangezet en wordt ook in activiteit laag gedragen.

De hoeven zijn klein en hard van structuur.

De vacht is dun en fijn met een rastypische, metaalachtige glans. De kleuren zwart, bruin en valk worden het meest gezien, maar ook schimmel, palomino, perlino, cremello of vos is regulier.

De stokmaat van dit ras ligt gemiddeld tussen de 1.52 m en 1.64 m.

Karaktereigenschappen van de Akhal-Teke

De Akhal-Teke wordt door de liefhebber als een spiegel van de ziel gezien. Deze paarden zijn erg vriendelijk van aard en heel mensgericht. Ze zijn nieuwsgierig en zoeken heel bewust contact.

Door hun gevoelige natuur zijn het echter dieren waar je gevoel voor moet hebben. De Akhal-Teke houd je niet voor de gek, hij weet namelijk precies wat er in je omgaat.

Daarom is het ras zeer ongeschikt voor training met de harde hand. Ze werden vroeger ook wel ten onrechte koppig en opstandig bestempeld.

Bij een goede behandeling heb je echter aan de Akhal-Teke de grootste slimmerik van de klas.

Dit paard hecht zich dan ook zeer aan zijn verzorgers. Zijn gevoeligheid en intelligentie maakt hem niet de eerste de beste. Maar heb je zijn hart gewonnen, dan heb je de meest liefdevolle vriend voor het leven.

Verzorging en gezondheid

Door hun achtergrond in de barre woestenij van Turkmensitan, is de Akhal-Teke een sober ras. Ze kunnen hierdoor 24/7 op de wei staan. Een schuilstal wordt echter wel op prijs gesteld bij het natte, gure weer dat zo gewoon is in ons kikkerlandje.

Ze gaan erg efficiënt met voedingstoffen om, daarom is het belangrijk om dit paard goed te voeren. Aandoeningen zoals overgewicht, suikerziekte en hoefbevangenheid liggen hierbij op de loer.

Hierbij draagt de Akhal-Teke het gen voor de ontwikkeling van Polysaccharide Storage Myopathy (PSM). Dit is een genetische ziekte waarbij glucose niet opgeslagen kan worden in het lichaam. Bij activiteit vertonen de paarden symptomen van spierbevangenheid, kreupelheid en pijn.

De Akhal-Teke en training

Door hun fijne lichaamsbouw en uithoudingsvermogen zijn de Akhal-Tekes uitermate geschikt voor duursporten zoals endurance. Voor een dressuurproef of springparcours draaien ze hun hoef echter ook niet om.

Je zult namelijk niet snel een Akhal-Teke vinden die zichzelf in de weg zit. Wendbaarheid is hun tweede naam en door hun leergierigheid hebben ze de truc snel door.

In de (wereldwijde) sport worden ze echter maar weinig gezien. Ze zijn namelijk nog steeds zeldzaam. In Rusland en Turkmenistan worden ze echter ook met verve uitgebracht op de renbaan.